Wystawa zbiorowa Zgasić światłość wiekuistą

Innowiercy, bogobojni, ateiści i nawróceni. Zawsze gorliwi. Ludzie sztuki. Wystawieni na próbę. Kwestionują prawdy objawione, godzą w uczucia. W imię „Ja”. Co to za substancja.
Podejmują trud poznawczy, jako emanacje swojej religijności, wiary w proces twórczy, w Materie, Dzieło i Stwórcę. Bluźniercy? Ciąży na Nich presja czasu, odczuwalna najmocniej pod koniec pojedynczego aktu ale najbardziej dotkliwa w finalne Ich egzystencji. Wystawiają na próbę. Świętej pamięci Klasycy awangardy. Twórcy nowych podań o Bogach i Bohaterkach. Grzeszą? Myślą, mówią i czynią.

Konceptualiści —wątpiący, epigoni — realiści, magicy — abstrakcjoniści, minimaliści — mistycy. Krytycy — Figuranci. Sąd ostateczny odwołany. Wszyscy skazani na wieczną chwałę. Miejcie nas w opiece Scjentyści. Więc dokąd umierają Artyści?*
Czy bez osądu gra warta jest świeczki? Nie śmiem wątpić.

Ze względów oszczędnościowych polecam zgasić światłość wiekuistą

napisał Julian Tuwim ostatniego dnia życia na kawiarnianej serwetce.

Dotyka mnie niezmiennie bezwzględność i dowcip tego zapisu. Tuwim odsłonił mozół artystycznej drogi i nieuchronność losu człowieczego. Artystyczne poszukiwania skoncentrowane na ciągłym docieraniu i odkrywaniu, ze zgodą na koniec, po którym nie nastąpi ciąg dalszy. Są tacy dla których strony nadal są dwie, a natura jest nie tylko ludzka. Formę może wypełniać esencja, a jeden zawsze dzieli się na trzy.

Prace ujęte w tej ekspozycji dotykają wierzeń, systemów religijnych, podań ludowych, mitów, nauk ścisłych i obyczajowości tworząc interesujące filiacje między rozumieniem
i odczuwaniem duchowości teologicznej, filozoficznej, psychologicznej, a rozwojem współczesnego społeczeństwa.
Błądzić będziemy po omacku.

Karolina Kliszewska

*Nawiązanie do tytułu filmu „Dokąd umierają Malarze” reż. Miszka Pietrzak, dokument poświęcony Artyście Bolkowi Gasińskiemu – premiera w 2025 r.