Medytacja energetyczna z Moniką Cisło w scenerii wystawy Jaśnie Oświecone

W programie Nocy Muzeów i Muranowskiej Majówki wydarzenia specjalne - Psychoanaliza dzieła i Medytacja energetyczna.

Rzucimy nowe światło na wystawę Jaśnie Oświecone podczas sesji grupowej z udziałem publiczności i artystów Magdaleny Peli i Pawła Błęckiego w asyście ekspertów.

Ewolucja funkcji neonu od komunikatu użytkowego do autonomicznego nośnika artystycznego. Konwersatorium z Julią Majewską w nawiązaniu do neonów z wystawy Jaśnie Oświecone.

I stało się jasne. Startowo Light’s Eleven rozszerzyło się o kolejną gwiazdę polskiej sztuki Paulinę Ołowską, od której dostałam misję opowiedzenia Warszawie o historii neonu „Siatkarka” 🏐⚡️

Opera Raveday wydarzenie finiszujące wystawę w formule recitalu operowego Magdaleny Łaszcz z akompaniamentem Moniki Polaczek-Przestrzelskiej.

Happy Raveday wystawa Filipa Syczyńskiego połączona z obchodami 3'lecia Galerii czyli Happy Birthday na urodziny Boże i Moje z podprowadzeniem do aury Happy New Year.

Wznowienie solidarnościowego performance’u, premiera thailera dokumentu oraz wystąpienia ekspertów Przemysława Wielgosza i Zbigniewa J. Mańkowskiego.

W trybie całodniowego otwarcia rozpoczęła się wystawa „Z wyrazami współczucia” Igora Dobrowolskiego. Wielkopowierzchniowe instalacje multimedialne Artysty oraz kilkugodzinny performance zakończony przejściem przez Stare Miasto i Krakowskie Przedmieście, aż na Nowy Świat gdzie w formule wieczornej otworzymy drugą wystawę.

Wobec Kamila Sipowicza - więcej było sceptyków, iż sprzymierzeńców, przychylność przyszła nagle 11 września — wspólne tragiczne doświadczenie z przeszłości złączyło nas w rozumieniu że dwie zwalczające się kultury religijnego monoteizmy z wielowiekową tradycją zepchnęły na obrzeża rytuały podziemne, sekretne, związane z kultem ziemi, płodności i halucynogennej roślinności.

11 września to symboliczna data tragicznego zderzenia dwóch formacji cywilizacyjnych i dwóch zwalczających się kultur religijnego monoteizmu.

EX HABITUS. Formalnie koncentrując się głównie na medium poza malarskim. Etymologicznie przysposabiając sobie łacińskie HABITUS. Dookreślając EX. EX uruchamił także proces odejścia od nazwy Galeria Prześwit.

Całość, która przez swoją mnogość wymaga podziałów. Retrospektywa Hanny Zawy-Cywińskiej wystawiona w dwóch aktach. Trudno jest na nowo przepisać już tak dobrze napisaną historię, rozpostartą na lata i kontynenty. Raz za razem konstruuowną przez największe sławy krytyki światowej jak Mario Amaya i polskiej Bożeny Kowalskiej, Joanny Sosnowskiej, Elżbiety Dzikowskiej, Sławki Wierzchowskiej czy obecnie pracującej nad tekstem o Zawie Małgorzaty Czyńskiej. Teraz moje słowa stają się przedłużeniem tych niegdyś i dziś słusznie pisanych tekstów chwalebnych. 

Maskarada, którą urządziliśmy zakończyła czas karnawału i ubrała w nowy kostium znaczeń wystawę „Wycie Syren” Katarzyny Swinarskiej. Nowy kostium znaczeń dla wystawy Wycie Syren. Upłynniliśmy kategorie i formaty w muzyczno-modowym performance „Istoty z Wody” stworzonym przez duet Ikarus z plejadą DJ-ek, projektantów, modelek.

Wystawa towarzysząca ekspozycji 'Wycie Syren' Katarzyny Swinarskiej

Intrygujace morskie boginki, czeltice i syreny, jeziorne i rzeczne rusałki, nimfy, boginki, świtezianki, liszki, powidzanki, redunice i meluzyny, których życie obfitować miało w dramatyczne wydarzenia, mocno obecne były w polskiej kulturze, nie tylko ludowej.

Syreny są tym „innym”: fascynującym i niebezpiecznym zarazem. Jeśli na scenie nie ma akurat kobiet, nasz dualistyczny umysł przyjmuje, że syreny reprezentują kobiecość.

Zaproszenie pozornie niewesołe ale okazja niesmutna. Kolejne zmagania sztuki z ideą kuratorską. W przypadku konstruowania tej wystawy, będącej rodzajem kuratorskiego palimpsestu, pełne treści obrazy zostały wymieszane — odarte ze swoich pierwotnych porządków i kategoryzacji.

Spotkanie z kuratorem dla mnie to zapoznanie widzów z ideą powstania wystawy, kulisami jego zmagań intelektualnych, ujawnienie drogi dojścia do ostatecznego kształtu wystawy. Uczciwe jest dla mnie wprowadzenie widzów w intencje koncepcji kuratorskiej, nie zaś manewrowanie treścią prac, aby tworzyć wygodne światopoglądowo tezy, które kurator autorytarnie objawia publice. Moja praktyka to ponowne włączenie widza w proces wartościowania sztuki. To droga poznania, którą przemierza wspólnie artysta – kurator – widz.

Kulminacyjnym momentem inaugurującym wystawę było otwarcie skrzyni z pracą Diany Lelonek, obiekt z cyklu Zoe-terapia: szklany sarkofag, w którego wnętrzu spoczywa reprodukcja dzieła malarstwa europejskiego. Na obrazie Artystka hodowała kolonie mikroorganizmów, grzybów i bakterii. Obiekt był od wielu lat nieeksponowany, przechowywany w zamknięciu, w nieznanym stanie zachowania. Tkwił w nim potencjał performatywny o metaforycznym znaczeniu, który podkreślił motyw wystawy.