Fascynująca próba uchwycenia dynamiki współczesnego życia poprzez zestawienie go z bogactwem barokowej estetyki. Artysta, tworząc przestrzeń, w której intensywność kultury rave spotyka się z monumentalnością baroku, stwarza pole do refleksji nad tym, jak codzienne rytuały mogą przybierać formę quasi-religijnych aktów.

Wykorzystując ikoniczne motywy i sceny – narodzin, wspólnych posiłków, dziecięcej zabawy czy śmierci do współczesnych aktywności jak oglądanie telewizji, imprezowanie – artysta przekształca codzienne czynności w quasi-religijne akty, które w tym kontekście zyskują sakralny wymiar. Dres, symbol masowej popkultury i miejskiego stylu życia, w zestawieniu z barokowym przepychem ujawnia kontrast między prostotą a nadmiarem, duchowością a powierzchownością. Czy w kulturze rave’u i sztucznej inteligencji pozostaje miejsce na prawdziwe przeżycie metafizyczne.

fot. Eliza Krakówka

Program specjalny odbył się w Patio – przestrzeni wspólnej Kolektywnej Instytucji Kultury