Całość, która przez swoją mnogość wymaga podziałów. Retrospektywa Hanny Zawy-Cywińskiej wystawiona w dwóch aktach.

Trudno jest na nowo przepisać już tak dobrze napisaną historie, rozpostartą na lata i kontynenty. Raz za razem konstruuowną przez największe sławy krytyki światowej jak Mario Amaya i polskiej Bożeny Kowalskiej, Joanny Sosnowskiej, Elżbiety Dzikowskiej, Sławki Wierzchowskiej czy obecnie pracującej nad tekstem o Zawie Małgorzaty Czyńskiej. Teraz moje słowa stają się przedłużeniem tych niegdyś i dziś słusznie pisanych tekstów chwalebnych. 

Artystka, której poznanie dziś jest dla nas wszystkich wielką nobilitacją. 

Pisano o wyrafinowanej technice, wirtuozerii, udzielanej nam przez Artystkę lekcji humanizmu, o meta poziomach, ale też o wielkiej elegancji, klasie i uroku jej dzieł, któremu nie sposób się oprzeć bo i sama artystka się nie opierała i flirtowała… a przykładem są nie tylko na wprost nazwane grafiki „Flirt z Kanadyjskim”, dostrzegalne są także podrywy Matisse’a, Basquiata czy Strzemińskiego. Jawne dowody jej przynależności do imperium abstrakcji na własnych zasadach. 

Taka Artystka może sobie pozwolić, wróciła do Polski z emblematem „NEW YORK TRENDS”, więc na naraz, na dwa, na hura HANNA ZAWA.

Fot. Patrycja Serweta