Barbara Falender (1946) to rzeźbiarka tworząca głównie w brązie, kamieniu i epoksydzie. Często łączy ze sobą różnorodne materiały takie jak ceramika i marmur. Tematyka jej dzieł skupia się wokół ciała, seksualności i międzyludzkiego zbliżenia. Uprawia również rysunek i fotografię. Studiowała na Wydziale Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1966-1972. Swoją pracę dyplomową pt. Portret wybranej zbiorowości. Ludzie z Krakowskiego Przedmieścia obroniła z wyróżnieniem w pracowni prof. Jerzego Jarnuszkiewicza w 1972r. Inspirowała się twórczością Aliny Szapocznikow i Jeana-Roberta Ipoustéguego, o którym napisała swoją pracę dyplomową. Barbara Falender ma za sobą wiele wystaw krajowych oraz zagranicznych m.in. w Warszawie, Praryżu i Nowym Jorku. Otrzymała również srebrny medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w 2007 roku. Obecnie mieszka i tworzy w Warszawie. Jest matką trzech synów.
Na wystawie POCZĘCIE prezentowano dwie rzeźby Barbary Falender pt. On i Ona z 1972 i 1973 roku. Wykonane z brązu popiersia waginy i fallusa. Popiersie Ona wyraźnie, otwiera się na przeciwlegle ustawionego na ekspozycji fallusa. On – jedyny męski akcent na wystawie – w pozie kojarzącej się zarówno z obroną, jak i z przygotowaniem na atak. Jesteśmy świadkami tego jak obie majestatyczne rzeźby uzupełniają się wzajemnie i wskazują dosłownie na złączenie kobiecego i męskiego. W kontekście tematu wystawy, można zobaczyć w nich nie tylko bezpośrednie personifikacje kobiety i mężczyzny, ale przede wszystkim “narzędzia”, które tworzą nowe. Rzeźby te funkcjonują w energii poza racjonalnością podkreślając instynktowny imperatyw poczęcia. Sam akt stworzenia poprzedza napięcie i oczekiwanie, które dzięki rzeźbom Falender jesteśmy w stanie odczuć. Ustawienie rzeźb nie zostaje bez znaczenia, jest to zawieszenie pewnych emocji i następstw z nich wynikających, popiersia znajdują się naprzeciw siebie, a dzięki ich rzeźbiarskiemu medium możemy obserwować napięcie między nimi z wielu perspektyw, w skrócie także z męskiej i kobiecej strony.