W przypadku konstruowania tej wystawy, będącej rodzajem kuratorskiego palimpsestu, pełne treści obrazy zostały wymieszane — odarte ze swoich pierwotnych porządków i kategoryzacji. Nostalgia, erotyczne podniety, lęki, mieszają się tu z poszukiwaniami związków literatury i tożsamości, próbami demaskowania systemów, mozolnym pojmowaniem społecznych wzorców i zachowań, które w nowym zestawieniu nie posiadają już powyższych sensów, przynajmniej niebezpośrednio. Dodatkowo, gra z konwencją, podobna do tej, którą niejednokrotnie uprawiał Tadeusz Kantor z dzisiejszej perspektywy może otwierać się na społeczną problematykę. Przebodźcowanie, nadmiar pracy, wyraz bezsilności wobec ogólnego stanu świata, wyrzuty sumienia wobec braku określonych działań. (…) Piotr Tadeusz Mosur.

Zaproszenie pozornie niewesołe ale okazja niesmutna. Zapraszam z serdecznością na kolejne zmagania sztuki z ideą kuratorską

Dress Code: za panną młodą z „Wesela”Wyspiańskiego powiem: Trza być w butach na weselu. Oczekuję Szanownych Gości z radością,

W piątek 13 odbyła się Rewia inauguracyjna z udziałem Gości specjalnych:

dr Julii Nawrot teoretyczki i historyczki teatru z Uniwersytetu w Granadzie, specjalistki w zakresie twórczości Tadeusza Kantora oraz dr Zbigniewa Mańkowskiego krytyka sztuki z ASP w Gdańsku, którzy „na żywo” opatrzyli wystawę eksperckim komentarzem.

Piotr Wróbel – muzyk i aranżer, dmiąc w trąbę, dodawał przekonania co do konieczności performowania.

fot. Dominika Szatkowska